ZAŁOŻYCIEL

Bł. ks. Ignacy Kłopotowski

Data Wydarzenie
20.07.1866 Narodziny w Korzeniówce (obecnie woj. podlaskie)
22.07.1866 Chrzest w kościele parafialnym pw. Świętej Trójcy w Drohiczynie
1877-1883 Nauka w Męskim Klasycznym Gimnazjum w Siedlcach
01.10.1883 Wstąpienie do Seminarium Duchownego w Lublinie
12.10.1884 Ignacy otrzymuje świecenia mniejsze za dyspensą
04.1887 Kończy czwarty kurs nauki w seminarium lubelskim. Na dalsze studia zostaje wysłany do Katolickiej Akademii Duchownej w Petersburgu.
04.11.1887 Otrzymuje wezwanie do służby wojskowej. Studia w akademii ochroniły go od służby.
03.1889 Otrzymuje święcenia subdiakonatu i diakonatu z rąk arcybiskupa mohylewskiego Aleksandra Gnatowskiego w Petersburgu.
14.06.1890 Otrzymuje stopień kandydata cum nota saecundae
11.06.1891 Otrzymuje tytuł magistra teologii
27.06.1891 Zatwierdzenie stopnia magistra i wręczenie odznak magisterskich
05.07.1891 Święcenia kapłańskie z rąk biskupa lubelskiego Franciszka Jaczewskiego w katedrze w Lublinie
01.08.1891 Obejmuje wikariat parafii Nawrócenia św. Pawła w Lublinie. Oficjalną nominację na to stanowisko otrzymuje 03.09.1891 r.
10.09.1892 Podejmuje obowiązki profesora Seminarium Duchownego w Lublinie. Oficjalne zatwierdzenie na tym stanowisku nastąpiło 25.04.1892 r.
17.03.1892 Mianowany kapelanem szpitala św. Wincentego a’Paulo w Lublinie przy jednoczesnym sprawowaniu prac wikariusza i profesora seminarium
06.12.1892 Obejmuje wikariat katedralny w Lublinie
30.03.1894 Otrzymuje nominację na wikariusza parafii Wniebowzięcia NMP w Biłgoraju
14.01.1896 Zwolnienie z kapelanii szpitala św. Wincentego a’Paulo w Lublinie
04.03.1896 Otrzymuje nominację na rektora podominikańskiego kościoła św. Stanisława, biskupa i męczennika
1902 Za działalność „przeciwpaństwową” policja po wcześniejszej rewizji w jego mieszkaniu zarządza nad nim tajny nadzór policyjny
04.12.1905 Otrzymuje zgodę od gubernatora lubelskiego na otwarcie drukarni w Lublinie
04.10.1906 Na własną prośbę otrzymuje zwolnienie z obowiązków rektora podominikańskiego kościoła św. Stanisława BM
13.10.1906 Otrzymuje oficjalna nominację na wikariusza katedralnego w Lublinie
10.01.1907 Policyjna rewizja w mieszkaniu księdza Kłopotowskiego
03.1907 Prowadzi rekolekcje wielkopostne w Maciejowicach koło Warszawy i z ofiar otrzymuje 60 000 na budowę szpitala dla dzieci
08.03.1908 Prosi biskupa Jaczewskiego o pozwolenie opuszczenia diecezji i wyjazd do Warszawy
11.03.1908 Otrzymuje zgodę na przeniesienie się do Warszawy oraz zwolnienie z obejmowanych stanowisk w Lublinie
19.05.1908 Pisemna zgoda generała-gubernatora na otwarcie drukarni i wydawanie czasopism w Warszawie
19.11.1909 Konsystorz lubelski zwalnia księdza Kłopotowskiego ze stanowiska profesora Seminarium Duchownego w Lublinie
18.11.1910 Biskup kielecki Augustyn Łoziński nadaje mu godność kanonika honorowego swojej kapituły za zasługi dla spraw tej diecezji
1911-1912 Lata procesów i wyroków sądowych za prowadzoną działalność patriotyczną. Oprócz kar pieniężnych nałożono na księdza areszt pięciodniowy, który za wstawiennictwem biskupa Jaczewskiego z Lublina miał możliwość odbyć w klasztorze Ojców Kapucynów w Nowym Mieście nad Pilicą.
01.05.1913 Kupuje trzypiętrowy dom przy Krakowski Przedmieściu 71 w Warszawie, w którym umieszcza redakcję, administrację, drukarnię, księgarnię i urządza dla siebie mieszkanie.
19.09.1913 Nominacja na wikariusza przy kościele św. Anny w Warszawie
19.09.1914 Zostaje mianowany rektorem filialnego kościoła podominikańskiego św. Jacka w Warszawie przy ul. Freta 10.
28.06.1919 Otrzymuje godność prałata domowego od Ojca Świętego za pośrednictwem nuncjusza apostolskiego Achillesa Rattiego.
30.06.1919 Nominacja na proboszcza parafii Matki Bożej Loretańskiej przy kościele św. Floriana i na stanowisko dziekana praskiego.
09.1919 Arcybiskup Kakowski powierza księdzu Kłopotowskiemu funkcję cenzora ksiąg religijnych oraz członka Consilium Vigilantiae.
04.10.1919 Rozpoczyna misje parafialne prowadzone przez ojców redemtorystów
10.1919 Tworzy koło unijne, na którego zebraniach bywali arcybiskup Kakowski i nuncjusz Achilles Ratti.
20.10.1919 Sprowadza z Krakowa siostry albertynki i braci albertynów, którzy podejmują prace w domu noclegowym oraz w przytułku dl starców
23.10.1919 Rozpoczyna wizytację parafii dziekańskich: w Karczewie, Otwocku, Okuniewie, Wiązownej itd.
31.07.1920 W porozumieniu z arcybiskupem Kakowskim oraz nuncjuszem Rattim zakłada Stowarzyszenie Sióstr Loretanek i angażuje siostry do prac w parafii i prac charytatywnych
09.02.1922 Arcybiskup Kakowski mianuje księdza kanonikiem gremialnym Kapituły Metropolitalnej Warszawskiej
02.1926 Oddaje własny trzypiętrowy gmach przy ul. Krakowskie Przedmieście wraz z drukarnią i i czasopismami „Polak – Katolik” oraz „Posiew” na własność Archidiecezji Warszawskiej.
1926 Podejmuje budowę nowej plebanii przy kościele św. Floriana
10.1927 Kupuje i urządza nowa drukarnię w wynajętym lokalu „Kuriera Warszawskiego” w Warszawie przy ul. Tamka 46 i rejestruje ją pod nazwa „Drukarnia Loretańska”.
1928 Opracowuje statut dla Sióstr Loretanek
19.05.1928 Kardynał Kakowski dokonuje kanonicznej erekcji zgromadzenia pod nazwą Pobożne Stowarzyszenie Sióstr Loretanek
06.1928 Nabywa dla sióstr loretanek majątek ziemski Zenówka nad Liwcem , któremu przy zapisie hipotecznym nadaje nazwę Loretto.
11.1928 Wprowadza się do nowo wybudowanej plebanii
1929 Podejmuje budowę domu parafialnego dla potrzeb Akcji Katolickiej przy kościele św. Floriana
02.1930 Zakupuje budynki po dawnej fabryce firanek i koronek przy ul. Namiestnikowskiej 6 (dziś ul. Sierakowskiego) i podejmuje ich przebudowę na drukarnię i mieszkania dla sióstr loretanek.
15.06.1931 Rejestruje drukarnię na ul. Namiestnikowskiej pod zarządem s. Antoniny Bartkowiak.
23.07.1931 Zatwierdzenie projektu drukarni przez naczelnika Wydziału Przemysłowego Magistratu Warszawy.
07.09. 1931 umiera nagle na zawał serca
10.09.1931 O godzinie 10.30 odbywa się nabożeństwo żałobne w kościele św. Floriana celebrowane przez kardynała Aleksandra Kakowskiego, ciało zostaje czasowo złożone na Powązkach.
27.09.1932 Ciało księdza Kłopotowskiego zostaje przewiezione na cmentarz w Loretto i zostało złożone w krypcie grobowca.

Módl się razem z nami za przyczyną

błogosławionego ks. Ignacego Kłopotowskiego

MODLITWA JEST BRONIĄ…

Boże, który tchnąłeś w serce błogosławionego Ignacego wielką miłość do Wcielonego Słowa i Jego Dziewiczej Matki, wzbudzając w nim pragnienie budowania Twojego królestwa, przez gorliwe naśladowanie miłości Chrystusa wobec ludzi ubogich i odrzuconych, oraz uczyniłeś go apostołem prasy i wydawnictw katolickich – wejrzyj na nasze pokorne błagania i spraw przez jego wstawiennictwo, abyśmy z radością oddawali całych siebie dziełu zbawienia świata. 

Ojcze nieskończenie dobry, udziel mi za przemożną przyczyną błogosławionego Ignacego pomocy w sprawie, którą Ci z ufnością powierzam. Przez Chrystusa, Pana naszego.

AMEN

Uroczystość beatyfikacji

Błogosławiony ks. Ignacy Kłopotowski służył Bogu całym sobą, zarówno jako kapłan, dziennikarz, a także opiekun ubogich. Był czujny na głos Boga, który rozpoznawał przede wszystkim na modlitwie i w różnych sytuacjach życiowych. Całe jego życie skupiało się wokół Eucharystii, która była dla niego źródłem wszelkiej siły i mądrości. Często przytaczał słowa swej matki: “Patrzeć na Przenajświętszy Sakrament, to najdokładniej wyobrażać sobie oglądanie Boga”.

ciąg dalszy

Kierując się własnym doświadczeniem, Sługa Boży uczył, że przed Najświętszym Sakramentem człowiek może nauczyć się prawdziwej modlitwy – przemieniającej modlitwy obecności. Wciąż doświadczał, że Bóg obdarowuje go łaskami, jednocześnie zaś był bardzo pokorny. Sam ufał Bogu i uczył ufać, był gorliwy nie tylko w pracy, ale i w modlitwie. Gdy klękał i modlił się przed Najświętszym Sakramentem, “nic go nie obchodziło, co się dzieje wokoło”. Zachęcał, żeby w natłoku zajęć pracę przeżywać jak modlitwę. Gdy tylko miał chwilę czasu, brał różaniec do ręki i modlił się. Każdej siostrze, która przychodziła do Zgromadzenia, ofiarowywał różaniec. Modlitwę tę ukochał już od dzieciństwa. Mówił, że dobrze odmawiany różaniec przewyższa inne modlitwy, pobudza do miłości bliźniego, skłania do żalu za grzechy i w ten sposób prowadzi do świętości. Różaniec był dla niego najważniejszym elementem pobożności maryjnej. Często podejmował ten temat w swoich tekstach, temu miał również służyć miesięcznik “Kółko Różańcowe”.
Ks. Ignacy Kłopotowski uczył miłości do Kościoła i Ojczyzny. Działając pod zaborem rosyjskim, przemycał artykuły mówiące o Polsce i jej bohaterach, za co często był karany. Gdy Polska odzyskała niepodległość, wzywał do chrześcijańskiego wychowania dzieci i młodzieży. W jednym ze swoich pism napisał: “Każde dziecko przytulone, każde ludzkie istnienie od śmierci zachowane, każdy grosz dorzucony do pożytecznego dzieła – to wielka zasługa wobec Ojczyzny”. Żył przede wszystkim dla innych. Był wrażliwy na potrzeby ludzi biednych, opuszczonych i chorych. Przygarniał dzieci z ulicy, nieustannie poszukiwał środków by zapewnić dzieciom dach nad głową, ich leczenie i stałą opiekę, zaciągał w tym celu kredyty, urządzał kwesty i apelował o ofiary. Szczególną troską obejmował także kobiety, podkreślał ich rolę, wielkość posłannictwa oraz należny szacunek, patrząc na nie w duchu Ewangelii przez pryzmat Maryi. Wiedząc, że miłość kobiety jest bardziej uczuciowa, delikatna i skłonna do bezinteresownych poświęceń, stawiał żony i matki na pierwszym miejscu
w rodzinie pod względem tworzenia w niej więzów duchowych. To właśnie na matce spoczywa przede wszystkim posłannictwo tworzenia ciepła rodzinnego domu. To ona wyzwala wzajemną miłość wśród członków rodziny, kieruje ich serca ku Bogu, przekazuje wiarę, uczy modlitwy. Matka jest pierwszą osobą, która zaszczepia w dzieciach zasady chrześcijańskiego życia.
Z całą pewnością podkreślał, że matka jest niejako “kapłanką ogniska domowego”. Zachęcał, aby matkii kobiety dawały dobre świadectwo życiemi konkretnymi postawami.
Ks. Ignacy Kłopotowski wiedział, że powołaniem kapłana jest prowadzenie ludzi do zbawienia,
w tym celu sięgał po najnowocześniejsze, jak na jego czasy, środki przekazu. Inspiracją do podjęcia takiego apostolstwa były dla niego wezwania papieży Leona XIII i Piusa X, aby przeciwstawiać złej prasie potęgę dobrej prasy. Uważał, że słowo drukowane jest przedłużeniem ambony i środkiem szerzenia Królestwa Bożego na ziemi. Często mawiał, że prasa katolicka pracuje jak misjonarz. Misję apostolstwa słowa drukowanego powierzył Zgromadzeniu Sióstr Loretanek, które do dziś wydają zainspirowane przez niego czasopisma: “Anioł Stróż”, “Różaniec” i prowadzą wydawnictwa..

W szkole modlitwy...

Czciciel Eucharystii

Różańcowy Duszpasterz

Opiekun ubogich

Apostoł słowa drukowanego

Założyciel Zgromadzenia