Bł. ks. Ignacy Kłopotowski
Data | Wydarzenie |
20.07.1866 | Narodziny w Korzeniówce (obecnie woj. podlaskie) |
22.07.1866 | Chrzest w kościele parafialnym pw. Świętej Trójcy w Drohiczynie |
1877-1883 | Nauka w Męskim Klasycznym Gimnazjum w Siedlcach |
01.10.1883 | Wstąpienie do Seminarium Duchownego w Lublinie |
12.10.1884 | Ignacy otrzymuje świecenia mniejsze za dyspensą |
04.1887 | Kończy czwarty kurs nauki w seminarium lubelskim. Na dalsze studia zostaje wysłany do Katolickiej Akademii Duchownej w Petersburgu. |
04.11.1887 | Otrzymuje wezwanie do służby wojskowej. Studia w akademii ochroniły go od służby. |
03.1889 | Otrzymuje święcenia subdiakonatu i diakonatu z rąk arcybiskupa mohylewskiego Aleksandra Gnatowskiego w Petersburgu. |
14.06.1890 | Otrzymuje stopień kandydata cum nota saecundae |
11.06.1891 | Otrzymuje tytuł magistra teologii |
27.06.1891 | Zatwierdzenie stopnia magistra i wręczenie odznak magisterskich |
05.07.1891 | Święcenia kapłańskie z rąk biskupa lubelskiego Franciszka Jaczewskiego w katedrze w Lublinie |
01.08.1891 | Obejmuje wikariat parafii Nawrócenia św. Pawła w Lublinie. Oficjalną nominację na to stanowisko otrzymuje 03.09.1891 r. |
10.09.1892 | Podejmuje obowiązki profesora Seminarium Duchownego w Lublinie. Oficjalne zatwierdzenie na tym stanowisku nastąpiło 25.04.1892 r. |
17.03.1892 | Mianowany kapelanem szpitala św. Wincentego a’Paulo w Lublinie przy jednoczesnym sprawowaniu prac wikariusza i profesora seminarium |
06.12.1892 | Obejmuje wikariat katedralny w Lublinie |
30.03.1894 | Otrzymuje nominację na wikariusza parafii Wniebowzięcia NMP w Biłgoraju |
14.01.1896 | Zwolnienie z kapelanii szpitala św. Wincentego a’Paulo w Lublinie |
04.03.1896 | Otrzymuje nominację na rektora podominikańskiego kościoła św. Stanisława, biskupa i męczennika |
1902 | Za działalność „przeciwpaństwową” policja po wcześniejszej rewizji w jego mieszkaniu zarządza nad nim tajny nadzór policyjny |
04.12.1905 | Otrzymuje zgodę od gubernatora lubelskiego na otwarcie drukarni w Lublinie |
04.10.1906 | Na własną prośbę otrzymuje zwolnienie z obowiązków rektora podominikańskiego kościoła św. Stanisława BM |
13.10.1906 | Otrzymuje oficjalna nominację na wikariusza katedralnego w Lublinie |
10.01.1907 | Policyjna rewizja w mieszkaniu księdza Kłopotowskiego |
03.1907 | Prowadzi rekolekcje wielkopostne w Maciejowicach koło Warszawy i z ofiar otrzymuje 60 000 na budowę szpitala dla dzieci |
08.03.1908 | Prosi biskupa Jaczewskiego o pozwolenie opuszczenia diecezji i wyjazd do Warszawy |
11.03.1908 | Otrzymuje zgodę na przeniesienie się do Warszawy oraz zwolnienie z obejmowanych stanowisk w Lublinie |
19.05.1908 | Pisemna zgoda generała-gubernatora na otwarcie drukarni i wydawanie czasopism w Warszawie |
19.11.1909 | Konsystorz lubelski zwalnia księdza Kłopotowskiego ze stanowiska profesora Seminarium Duchownego w Lublinie |
18.11.1910 | Biskup kielecki Augustyn Łoziński nadaje mu godność kanonika honorowego swojej kapituły za zasługi dla spraw tej diecezji |
1911-1912 | Lata procesów i wyroków sądowych za prowadzoną działalność patriotyczną. Oprócz kar pieniężnych nałożono na księdza areszt pięciodniowy, który za wstawiennictwem biskupa Jaczewskiego z Lublina miał możliwość odbyć w klasztorze Ojców Kapucynów w Nowym Mieście nad Pilicą. |
01.05.1913 | Kupuje trzypiętrowy dom przy Krakowski Przedmieściu 71 w Warszawie, w którym umieszcza redakcję, administrację, drukarnię, księgarnię i urządza dla siebie mieszkanie. |
19.09.1913 | Nominacja na wikariusza przy kościele św. Anny w Warszawie |
19.09.1914 | Zostaje mianowany rektorem filialnego kościoła podominikańskiego św. Jacka w Warszawie przy ul. Freta 10. |
28.06.1919 | Otrzymuje godność prałata domowego od Ojca Świętego za pośrednictwem nuncjusza apostolskiego Achillesa Rattiego. |
30.06.1919 | Nominacja na proboszcza parafii Matki Bożej Loretańskiej przy kościele św. Floriana i na stanowisko dziekana praskiego. |
09.1919 | Arcybiskup Kakowski powierza księdzu Kłopotowskiemu funkcję cenzora ksiąg religijnych oraz członka Consilium Vigilantiae. |
04.10.1919 | Rozpoczyna misje parafialne prowadzone przez ojców redemtorystów |
10.1919 | Tworzy koło unijne, na którego zebraniach bywali arcybiskup Kakowski i nuncjusz Achilles Ratti. |
20.10.1919 | Sprowadza z Krakowa siostry albertynki i braci albertynów, którzy podejmują prace w domu noclegowym oraz w przytułku dl starców |
23.10.1919 | Rozpoczyna wizytację parafii dziekańskich: w Karczewie, Otwocku, Okuniewie, Wiązownej itd. |
31.07.1920 | W porozumieniu z arcybiskupem Kakowskim oraz nuncjuszem Rattim zakłada Stowarzyszenie Sióstr Loretanek i angażuje siostry do prac w parafii i prac charytatywnych |
09.02.1922 | Arcybiskup Kakowski mianuje księdza kanonikiem gremialnym Kapituły Metropolitalnej Warszawskiej |
02.1926 | Oddaje własny trzypiętrowy gmach przy ul. Krakowskie Przedmieście wraz z drukarnią i i czasopismami „Polak – Katolik” oraz „Posiew” na własność Archidiecezji Warszawskiej. |
1926 | Podejmuje budowę nowej plebanii przy kościele św. Floriana |
10.1927 | Kupuje i urządza nowa drukarnię w wynajętym lokalu „Kuriera Warszawskiego” w Warszawie przy ul. Tamka 46 i rejestruje ją pod nazwa „Drukarnia Loretańska”. |
1928 | Opracowuje statut dla Sióstr Loretanek |
19.05.1928 | Kardynał Kakowski dokonuje kanonicznej erekcji zgromadzenia pod nazwą Pobożne Stowarzyszenie Sióstr Loretanek |
06.1928 | Nabywa dla sióstr loretanek majątek ziemski Zenówka nad Liwcem , któremu przy zapisie hipotecznym nadaje nazwę Loretto. |
11.1928 | Wprowadza się do nowo wybudowanej plebanii |
1929 | Podejmuje budowę domu parafialnego dla potrzeb Akcji Katolickiej przy kościele św. Floriana |
02.1930 | Zakupuje budynki po dawnej fabryce firanek i koronek przy ul. Namiestnikowskiej 6 (dziś ul. Sierakowskiego) i podejmuje ich przebudowę na drukarnię i mieszkania dla sióstr loretanek. |
15.06.1931 | Rejestruje drukarnię na ul. Namiestnikowskiej pod zarządem s. Antoniny Bartkowiak. |
23.07.1931 | Zatwierdzenie projektu drukarni przez naczelnika Wydziału Przemysłowego Magistratu Warszawy. |
07.09. 1931 | umiera nagle na zawał serca |
10.09.1931 | O godzinie 10.30 odbywa się nabożeństwo żałobne w kościele św. Floriana celebrowane przez kardynała Aleksandra Kakowskiego, ciało zostaje czasowo złożone na Powązkach. |
27.09.1932 | Ciało księdza Kłopotowskiego zostaje przewiezione na cmentarz w Loretto i zostało złożone w krypcie grobowca. |
Módl się razem z nami za przyczyną
błogosławionego ks. Ignacego Kłopotowskiego
MODLITWA JEST BRONIĄ…
Boże, który tchnąłeś w serce błogosławionego Ignacego wielką miłość do Wcielonego Słowa i Jego Dziewiczej Matki, wzbudzając w nim pragnienie budowania Twojego królestwa, przez gorliwe naśladowanie miłości Chrystusa wobec ludzi ubogich i odrzuconych, oraz uczyniłeś go apostołem prasy i wydawnictw katolickich – wejrzyj na nasze pokorne błagania i spraw przez jego wstawiennictwo, abyśmy z radością oddawali całych siebie dziełu zbawienia świata.
Ojcze nieskończenie dobry, udziel mi za przemożną przyczyną błogosławionego Ignacego pomocy w sprawie, którą Ci z ufnością powierzam. Przez Chrystusa, Pana naszego.
AMEN
Uroczystość beatyfikacji
Błogosławiony ks. Ignacy Kłopotowski służył Bogu całym sobą, zarówno jako kapłan, dziennikarz, a także opiekun ubogich. Był czujny na głos Boga, który rozpoznawał przede wszystkim na modlitwie i w różnych sytuacjach życiowych. Całe jego życie skupiało się wokół Eucharystii, która była dla niego źródłem wszelkiej siły i mądrości. Często przytaczał słowa swej matki: “Patrzeć na Przenajświętszy Sakrament, to najdokładniej wyobrażać sobie oglądanie Boga”.
ciąg dalszy
Kierując się własnym doświadczeniem, Sługa Boży uczył, że przed Najświętszym Sakramentem człowiek może nauczyć się prawdziwej modlitwy – przemieniającej modlitwy obecności. Wciąż doświadczał, że Bóg obdarowuje go łaskami, jednocześnie zaś był bardzo pokorny. Sam ufał Bogu i uczył ufać, był gorliwy nie tylko w pracy, ale i w modlitwie. Gdy klękał i modlił się przed Najświętszym Sakramentem, “nic go nie obchodziło, co się dzieje wokoło”. Zachęcał, żeby w natłoku zajęć pracę przeżywać jak modlitwę. Gdy tylko miał chwilę czasu, brał różaniec do ręki i modlił się. Każdej siostrze, która przychodziła do Zgromadzenia, ofiarowywał różaniec. Modlitwę tę ukochał już od dzieciństwa. Mówił, że dobrze odmawiany różaniec przewyższa inne modlitwy, pobudza do miłości bliźniego, skłania do żalu za grzechy i w ten sposób prowadzi do świętości. Różaniec był dla niego najważniejszym elementem pobożności maryjnej. Często podejmował ten temat w swoich tekstach, temu miał również służyć miesięcznik “Kółko Różańcowe”.
Ks. Ignacy Kłopotowski uczył miłości do Kościoła i Ojczyzny. Działając pod zaborem rosyjskim, przemycał artykuły mówiące o Polsce i jej bohaterach, za co często był karany. Gdy Polska odzyskała niepodległość, wzywał do chrześcijańskiego wychowania dzieci i młodzieży. W jednym ze swoich pism napisał: “Każde dziecko przytulone, każde ludzkie istnienie od śmierci zachowane, każdy grosz dorzucony do pożytecznego dzieła – to wielka zasługa wobec Ojczyzny”. Żył przede wszystkim dla innych. Był wrażliwy na potrzeby ludzi biednych, opuszczonych i chorych. Przygarniał dzieci z ulicy, nieustannie poszukiwał środków by zapewnić dzieciom dach nad głową, ich leczenie i stałą opiekę, zaciągał w tym celu kredyty, urządzał kwesty i apelował o ofiary. Szczególną troską obejmował także kobiety, podkreślał ich rolę, wielkość posłannictwa oraz należny szacunek, patrząc na nie w duchu Ewangelii przez pryzmat Maryi. Wiedząc, że miłość kobiety jest bardziej uczuciowa, delikatna i skłonna do bezinteresownych poświęceń, stawiał żony i matki na pierwszym miejscu
w rodzinie pod względem tworzenia w niej więzów duchowych. To właśnie na matce spoczywa przede wszystkim posłannictwo tworzenia ciepła rodzinnego domu. To ona wyzwala wzajemną miłość wśród członków rodziny, kieruje ich serca ku Bogu, przekazuje wiarę, uczy modlitwy. Matka jest pierwszą osobą, która zaszczepia w dzieciach zasady chrześcijańskiego życia.
Z całą pewnością podkreślał, że matka jest niejako “kapłanką ogniska domowego”. Zachęcał, aby matkii kobiety dawały dobre świadectwo życiemi konkretnymi postawami.
Ks. Ignacy Kłopotowski wiedział, że powołaniem kapłana jest prowadzenie ludzi do zbawienia,
w tym celu sięgał po najnowocześniejsze, jak na jego czasy, środki przekazu. Inspiracją do podjęcia takiego apostolstwa były dla niego wezwania papieży Leona XIII i Piusa X, aby przeciwstawiać złej prasie potęgę dobrej prasy. Uważał, że słowo drukowane jest przedłużeniem ambony i środkiem szerzenia Królestwa Bożego na ziemi. Często mawiał, że prasa katolicka pracuje jak misjonarz. Misję apostolstwa słowa drukowanego powierzył Zgromadzeniu Sióstr Loretanek, które do dziś wydają zainspirowane przez niego czasopisma: “Anioł Stróż”, “Różaniec” i prowadzą wydawnictwa..
Czciciel Eucharystii
Różańcowy Duszpasterz
Opiekun ubogich
Apostoł słowa drukowanego
Założyciel Zgromadzenia